Kültür evindeki oyuna, oyunu değil de, oyunu izlemeye gelenleri izleme niyeti ile gittim ben. Ve çok şaşırdım. Kırk yılda bir bu tür bir aksiyon gören kasabada, salon doluydu… Ki bu iyi bir haber. Parasını verip biletini aldığı halde oturacak yer bulamayanlar vardı. Beni şaşırtan, oyun başladıktan sonraki manzara oldu. Kimse dinlemiyordu oyunu. Herkes konuşuyor, gülüyor, resim çekiyor, telefonlar çalıyor, mesajlar atılıyor – alınıyor… Ve sahnedeki (tek kişilik bir oyundu) hiç ama hiç umursamıyor! En acayibi de, oyun bittikten sonra herkes ayakta alkışladı?! İzlemediler ki!!! Bir “Ankara seyircisi” olarak ne kadar şaşkındım, tahmin edersiniz.
No comments:
Post a Comment